با توجه به آمار بالای گردشگران ورودی به اروپا و همچنین خیل مهاجرینی که بدون درآمد و شغل مشخصی مجبور به زندگی در این کشورها هستند، روشهای متنوعی برای کلاهبرداری و سرقت ابداع شده! که در سفرنامه برخی از دوستان وبلاگ نویس، شرح کار چند تایی از این کلاهبرداری ها نوشته شده. برای کسانی که برنامه سفر به خارج از کشور و بویژه شهرهای پر جمعیت و توریستی اروپا رو دارند، خوندن این موردی که شخصا ما تو پاریس تجربه کردیم، خالی از لطف نخواهد بود:
ظهر روزی که برنامه بازدید از موزه لوور رو داشتیم به باغ Tuileries در نزدیکی لوور رسیدیم. باغی که مانند سایر باغهای پاریس، زیبا و آرامش بخش بود و افراد زیادی با گذاشتن صندلی در کنار استخرهای باغ در حال رلکسیشن بودند!
من هم یکی از صندلی های خالی رو انتخاب کردم و نشستم. همسرم کمی از من دور شد تا عکسهایی از فضای سبز باغ ثبت کنه. پس از چند دقیقه که برگشت این قضایا رو تعریف کرد:
در گوشه خلوت باغ که مشغول عکاسی بودم جوانی از کنارم رد شد و به محض اینکه نگاهم بهش افتاد، خم شد و چیزی از زمین برداشت. در پاریسی که مردم به ندرت انگلیسی حرف میزنند، به طرف من آمد و به انگلیسی گفت: "خدای من! حلقه طلا، کدوم بیچاره ای این رو گم کرده؟" در حالی که من مبهوت این اتفاق بودم نوشته داخل حلقه رو که 24 عیار بودن طلا رو نشان میداد به رخم کشید. بعد گفت: "امروز شانس با یکی از ما دو نفره رفیق" و بلافاصله انگشتم را داخل حلقه کرد و گفت: "این شانس توست" و سریع از من دور شد. من که مجبور بودم این قضیه رو در آن واحد پردازش کنم، فورا حلقه رو از دستم بیرون کردم و روی راه پله باغ گذاشتم. هنوز چند قدم دور نشده بودم که یارو برگشت و حلقه رو دوباره به من داد گفت: "تو که این همه خوش شانسی 50 یورو به من بدبخت که نه غذا دارم نه محل خواب کمک کن" حالا که دیگه همه چی رو شده بود و مطمئن شده بودم که حلقه تقلبی از قبل تو دستش بوده، جواب دادم: "بیا با همین حلقه هم غذا بخر و هم جای خواب پیدا کن"
این مورد و خیلی از اتفاقهای مشابه در کمتر از یک دقیقه رخ میده و نیاز داره که خیلی از موارد رو بسنجیم:
- چرا تو پاریس یا برلین که مردم به غیر از زبان خودشون هیچ زبانی رو قبول نمیکنن، یک نفر مسلط به زبان انگلیسی که توریست نیست به من مراجعه میکنه؟
- اینطور اتفاقها بیشتر تو جاهای خلوت رخ میده. مثلا در زیر برج ایفل که گشت دائمی پلیس وجود داره چنین مسائلی کمتر دیده میشه.
در این سفر حتی در شهری مثل زوریخ که بالاترین استانداردهای زندگی رو یدک میکشه، عدم وجود امنیت رو حس کردیم و در شهرهایی با مهاجرین کمتر، مثل فرایبورگ در آلمان و لوسرن در سوئیس به چنین موردی برخورد نکردیم.
در گوشه خلوت باغ Tuileries پاریس، ما صحنه ها رو شکار میکردیم، کلاهبردارها ما رو!